Op de tuin is de herfst in volle gang. Het is overal vochtig en nat. Schimmels zijn al begonnen om hier en daar een plant een handje te helpen met het afbraakproces.
Alleen de bedden met de wintergroenten zijn nog niet gefreesd en geëgd. Er staan nog een paar bedden met prei, spruiten, bieten, spinazie, knolselderij, rode kool, palmkool, boerenkool, sla en venkel. het overige land is weer zwart en al binnenkrot worden ingezaaid met een wintergraan.
Wanneer ik in de herfst over de tuin loop, wordt ik wat weemoedig, maar op een prettige manier. dan denk ik soms aan een gedicht over dit seizoen wat de sfeer zo goed verwoord. Het heet weliswaar ‘oktober’ maar dat is ook nog maar kort geleden!OKTOBER

Teder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,
met dunne mist tussen de gele blaren
zet stil het herfstgetijde in.

Ik voel alleen, dat ik bemin,
zoals een kind, iets jongs, iets ouds,
eind of begin? Iets zo vertrouwds
en zo van alle strijd ontheven –
niet als een einde van het leven,
maar als de lente van de dood.

De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven.

M. Vasalis

Ondertussen zijn we al druk bezig met de voorbereidingen voor het voorjaar. De vruchtwisseling wordt op papier gezet, een bijbehorend bemestingsplan wordt uitgedokterd… De hele tuin krijgt een nieuwe indeling, dus dat wordt ook lekker in de kou en de modder sjouwen, slepen en graven! Elk seizoen heeft zo z’n charme.

Het land ligt klaar om ingezaaid te worden met wintergraan